یکشنبه اول آبان 1390

صبح آزمایش دادم .از ساعت نه شروع کردم به تماس گرفتن با آزمایشگاه و می گفتن هنوز جواب حاضر نشده و هر نیم ساعت، یه ربع، دوباره تماس می گرفتم و وقتی یه ربع به دوازده بهم گفت جواب مثبته، خشکم زد. آژانس گرفتم و رفتم پیش خانم دکتر حقیقی و وقتی وارد اتاق شدم فقط گریه می کردم و هر چی ازم می پرسید چی شده؟ حامله شدی؟ حامله نشدی؟ نمی تونستم جواب بدم . بعد که آرومتر شدم بهش گفتم و اونم خیلی راحت گفت اشکالی نداره . خیلی هم خوبه. بعد برام ازمایش نوشت و گفت برو آزمایشگاه دکتر تقوی ، یا هر آزمایشگاهی که می خوای.

هنوز باور نکرده ام. ولی بهرحال امکان داره جواب آزمایش درست باشهو تو در حال شکل گرفتن باشی. اگه اینجوری باشه .. تو هشت ماه دیگه به دنیا میای.

صادق وقتی شنید کلی گریه کرد که مبادا دروغ باشه، علی هم وقتی شنید خوشحال شد و همش می گفت بچه خوبه.

این اولین یادداشت من برای توست که هنوز نمی دونم بگم دخترم یا پسرم.

هرچند بابات خواب دختر دیده.

اگه این قضیه ادامه داشته باشه ، نامه نوشتنای منم ادامه داره