چهارشنبه 18 اردی بهشت

سلام جوجه کوچولوی نازم..

من که از بوئیدن و بوسیدن تو سیر نمی شم ساتیار گلم.. خدا حفظت کنه عزیزدلم..

اینقدر تلاش کردی تا بالاخره موفق شدی.. حالا دیگه میتونی واستی ولی هنوز نمیتونی راه بری.. اونم درست میشه ، یه کم صبر و یه کم تمرین میخواد.. همین..

خیلی مواظبیم که موقع تمرین کردن ، نخوری زمین.. ولی بازم بعضی وقتا ! .. واسه همین قرار شد توی استخر تمرین کنی تا اگه افتادی دردت نگیره و گریه نکنی..

هنوز هم به گل های قالی علاقه نشون میدی و همینطور که چهار دست و پا میری با انگشتای کوچولوت بهشون دست میزنی و با دقت بهشون نگاه میکنی..

چند روزه که دو کلمه ی جدید یاد گرفتی و تکرارشون می کنی: آب و دست.. (اینقدر کلمه دست رو بهت گفتیم که حالا خودتم میگی.. وگرنه خیلی از کلمه ها مثلا کلمه ی مو که آسونتره!). تازه یادگرفتی که دست بدی. تا میگیم ساتیار دست بده یا وقتی دستمون رو به حالت دست دادن جلو میاریم ، زود دست میدی. ما هم که کلی ذوق میکنیم و هی میگیم ماشاالله ، آفرین ..

دیگه نمیشه فقط سرت رو با اسباب بازی و تلویزیون گرم کنیم.. بعضی وقتا میبریمت توی حیاط.. بعضی وقتا هم میبریمت جلوی خونه تا بازی کردن بچه ها و رفت و آمد آدمها و ماشین ها رو ببینی.. هوا که خوب باشه میریم فضای سبز نزدیک خونه یا پارک ملت .. دوست داری همیشه بری گردش.. تا میایم سمت خونه اعتراض کردنات شروع میشه!

هزارماشالله ساتیارم..

خیلی دوستت دارم گل بی خارم..